CZY SZTUCZNA INTELIGENCJA STUDIUJE TU Z NAMI?
Biblioteka zachęca do zapoznania się z treścią opublikowanego niedawno przez UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) przewodnika:
ChatGPT and artificial intelligence in higher education: quick start guide: https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000385146
Przewodnik jest także dostępny w postaci pełnotekstowej przez katalog Biblioteki (i tam jego pełne dane bibliograficzne): http://libra.uczelniamedyczna.com.pl/cgi-bin/LibraOpac.dll?det&oid=11669&dt=0
Przewodnik podkreśla znaczenie szkolonych transformatorów generatywnych (ang. generative pre-trained transformers) we wszystkich zadaniach polegających m.in. na wytwarzaniu tekstów. Wyjaśnia pokrótce kwestie niedostatecznie zazwyczaj rozumiane, jak np. tendencję tych serwisów do „uśredniania” wszystkich zapisów dostępnych w Internecie, co często oznacza dostarczanie odpowiedzi banalnych lub zgoła podających w obrębie jednej narracji informacje sprzeczne. Eliminuje to popularne dostępne publicznie „chaty” jako narzędzia pracy innowacyjnej. Część autorów akademickich sądzi jednak, że można posługiwać się nimi do rozmaitych prac pomocniczych, co nie odbiera wymiaru twórczego pracy ludzi. Zgodnie z tym podejściem, zespół autorów artykułu medycznego mógłby zatrudnić chata, trzeba tylko wciągnąć go na listę autorów, czyli ujawnić jego obecność i współpracę. Niektóre instytucje naukowe uznają to stanowisko i dopuszczają je w swoich zasadach publikowania, inni uważają je za nieetyczne i zabraniają ludziom akceptowania chatów jako współautorów. Każda uczelnia staje dziś przed takimi dylematami i rozwiązuje je po swojemu.
Tak czy owak, możliwość łatwego wytworzenia spójnej wypowiedzi może być pokusą do gwałcenia zasad etyki naukowej, czyli jak najbardziej tradycyjnego oszukiwania, że pracę wykonał jej nominalny autor, chociaż nie będzie to ściśle rzecz biorąc plagiat, ten bowiem jest kopiowaniem z istniejącego wzorca. W wypadku posługiwania się chatem kopiowanie następuje właściwie z „całego” Internetu, a nie z konkretnego tekstu, ale wkład autora, który podpisuje się pod taką pracą, jest równie fikcyjny co w wypadku plagiatu. Jeśli chodzi o zajęcia z Technologii Informacyjnych i Informacji naukowej, praktyki takie są jednoznacznie zakazane.
_